کمربند انتحاری و غیرت

بسم الله الرحمن الرحیم

بعد از حادثه ترور ناجوانمردانه و عاجزانه داعشیان در پایتخت کشور عزیز ایرانِ اسلامی که منجر به شهادت تعدادی از هموطنان عزیز شد، شاهد بحث و بررسی های گوناگونی از آن در رسانه ها بودیم.

حادثه ای که خانواده های زیادی را داغدار و مصیبت دیده و خانواده هایی را دچار زحمات و رنج هایی کرد. عوامل مزدوری که با کمربندهای انتحاری خود می خواستند خانواده هایی بیش از این تعداد در این حادثه را  به خاک و خون بکشند و امنیت پایدار ایران اسلامی را دچار خدشه کنند. ولی خدا را شکر که نتوانستند به مقصد و هدف های کور و ظالمانه خود برسند.                                                                         

هوشیاری و سرعت عمل دستگاه های امنیتی و انتظامی جلوی خیلی از این حوادث تلخ را گرفته و خواهد گرفت. کسانی که جان خود را در طبق اخلاص گرفته اند تا آرمان های اسلام و انقلاب در معرض خطرهایی اینچنینی قرار نگیرد.

مردم قدردانیِ خود را به نظام و مسئولان خدوم و مخلصشان، بارها و بارها به خوبی نشان داده اند. با حضور و شور انقلابی در صحنه های مختلف و موقعیت های گوناگون نشان داده اند که در این راه کم نخواهند گذاشت.

نکته جالب توجه بعد از این حادثه این بود که همه ارگان ها و سازمان های امنیتی در چند روز توانستند با همکاری مردم خیلی از گروه ها و افراد وابسته به داعشیان و حامیانشان را دستگیر کنند.

همه این ها در حالی است که امنیتی که آنها می خواستند به خطر بیاندازند امنیت جان انسان هاست که از اهمیت بسیار بالایی برخوردار است.

اما اگر کسی خواسته باشد امنیت روحی مردم را به خطر بیاندازد آیا همانند این عکس العمل ها و بسیج نیروها وجود دارد یا خیر؟

امنیت روح به این معنا که دین، آیین و سبک زندگی اسلامیِ مردم مورد هجمه قرار بگیرد و روحمان که هدیه ای است آسمانی آسیب ببیند. 

آیا در مورد امنیت روح انسان ها، آن غیرتی که از مسئولین و مردم در این قضایا دیده شد متصور است یا خیر؟ اگر جواب خیر هست چرا رهبر عزیز امام خامنه ای در جلسه با دانشجویان تعبیر «آتش به اختیار» برای افسران جنگ نرم به کار می برند؟

چرا متولیان امنیت و فرهنگ ما در این زمینه این قدر حساس نیستند و اگر هستند و کارهایی هم انجام می دهند چرا آن را به اطلاع عموم نمی رسانند تا همگان بدانند که امنیت روح و فرهنگ اسلامیِ مان هم به اندازه امنیت جان  و تن هایمان اهمیت دارد؟!

نکند کمربندهای انتحاریِ نفوذ فرهنگ غربی، غیرتمان را آسیب زده باشد و خودمان هم خبر نداشته باشیم؟!